مرسی عزیزم الان نگاه میکنم ببینم چرا نمیشه

عزیزم لینکش اینجا بذار برام درستش کنم برات

اخطار:
امتیاز منفی یوزر شما به 23 رسیده است که با دریافت 30 امتیاز منفی بن کامل خواهید شد

حقیقتا ، جو زمانه طوری هست که نمیزاره هماهنگی ها شکل بگیره
ای کاش اون موقع همه خودشونو حداقل برای موندن ایران کنترل میکردند و دعواها شکل نمیگرفت
متاسفانه من تمام ماه های اخر بازیم مشغول نبرد شدید با کسانی بودم که خودشونو از وفاداران کسی میدونستند که من واقعا بهش احترام میزاشتم .... و خوب چه اهانت ها که بهم نشد درحالیکه واقعا اونا هیچ رقمه هیچ کسی نبودند
فقط بازی رو دادند دست شون ... فقط همین !

ایشالله پادگانت هم تموم میشه

فدایت


گذشته ها گذشته


ملخصیم

وای ایول ، یک قسمت خیلی بهم چسبید
افرادی که خسته شدند اما بازی دستشونه

راجبه نظامی بودن اره ... یا حتی در مواردی اقتصاد
بیشتر اقتصاددان های بازی به صورت تجربی و ازمایش و خطا کار میکنند

کم کم ذهنم داره عوض میشه راجبت ! بعید میدونستم از این حرفا بزنی

چرا قدیما اینطور نبودی ؟ اگر میدونستم اینقد عقایدت شبیه بهم هست قطعا میتونستم بهتر کمک کنم

یا مثلا در قضیه احزاب دقیقا موافقم
دلیلشم برمیگرده به اینکه خیلی ها در ایران کنونی خودمونم اینطورن در واقعیت

حزب اعتماد ملی دقیقا با این مسایل اومد خودشو مطرح کرد ...

خوشحال شدم شمشیر بران !

سلام اخوی
صحبتت رو تا حدودی قبول دارم
منو یاده دوم دبیرستان انداخت
دبیرم فوق لیسانس تاریخ داشت و سر ماجراهایی فهمید ما خیلی بارمون میشه همیشه بحث داشتیم
یکبار یادمه خاطره ای رو بیان کرد به این شرح

در انگلیس وقتی تشکیل احزاب شکل گرفت که مردم فهمیدند اگه قدرت فقط دست یک گروه باشه قطعا هر فسادی بکنند کسی نمیفهمه و طبعا فقط خوبی هاشون درز پیدا میکنه
برا همین اومدن جناح بندی ها رو براساس مسایل عقیدتی شکل دادند و از این راه تونستند چیکار کنند>
وقتیکه دو جناح یا چند جناح می افتادن جون همدیگه از لا به لای شفاف سازی شون علیه همدیگه ! اطلاعات صحیح رو به دست بیارن

این روشی بود که سالهای سال همه کشورها اجراش کردند ولی : ولی هر کشوری زمینه خاص خودش رو داره
در کشوری چون ایران هرگز ملاک های واقعی یک حزب شکل نگرفته و احتمالا نخواهد گرفت در دنیای حقیقی... دنیای مجازی که پیشکش

در کل اشنا هستیم با این نگرش

فدات

زیاد خودتو ناراحت نکن برادر فریبرز

هرچند شدیدا با اعمال شما در زمانیکه میتونستید به نفع ایران کار کنید ولی به هردلیلی نکردید و به جاش وقت خودتو دادی پای کارایی که نباید

ولی بحث تو اون تاپیک رو عمدا شبیه لحن شما کردم تا یادت بیاد هر روز با این طرز صحبتا خودت و اتیلاو بقیه جون هم افتاده بودین و ایران فراموش شده بود

البته دیدگاه هرکسی فرق داره ولی دیدگاه من اینه

شاید شما بگی نه اصلا اینطور نیست ولی خوب اگر واقعا معتقدی جواب به تاریخ و ... اینا ، میبین که ایران منهدم شد در زمان دعواهای شما

مدرکشم تو ایریپ مستند هست ، تجزیه کامل ایران

ولی بابته تند صحبت کردن ببخش، شبیه خودت حرف زدم

کلا مسنجرتو پاک کن چون ببینمت اونجا یا آی ار سی.........
طرح به این خوبی چشه؟

چرا؟

2 مين بيشتر وقتتو نميگيره پس بخون

بعد از مرگم

بعد از مرگم مرا در دورترین غروب خاطراتت هم نخواهی دید...

منی را که هر نفس با یادت اندیشیدم

و هر لحظه بی آنکه تو بدانی

برایت آرزوی بهترین ها را کردم...

بعد از مرگم نامم را در ذهنت تداعی نخواهی کرد..

.نامی که برایت بیگانه بود اما در کنارت بود...

.بی آنکه خود خواهان آن باشی...

بعد از مرگم چشمانم را روی کاغذ نخواهی کشید...

چشمانی که همواره به خاطر غم ها و شادی هایت بارانی بود و می درخشید

هنگام دیدن چشمانت....

بعد از مرگم گرمای دستانم را حس نخواهی کرد..

.دستانی که روز وشب رو به آسمان برای لبخندت دعا می کردند...

بعد از مرگم صدایم را نخواهی شنید....

صدایی که گرچه از غم پر بود اما شنیده می شد

تا بگوید

:"دوستت دارم"

بعد از مرگم خوابم را نخواهی دید....

خوابی که شاید دیدنش برای من آرزویم بود

و امید چشم بر هم گذاشتنم....

بعد از مرگم رد پایم را پیدا نخواهی کرد...

رد پایی که همواره سکوت شب را می شکست

تا مطمئن شود تو در آرامش خواهی بود....

بعد از مرگم باغچه ی گل های رزم را نخواهی دید...

.باغچه ی گل رزی که هر روز مزین کننده ی گلدان اتاقت بود...

بعد از مرگم نامه های ناتمامم را نخواهی خواند...

.نامه هایی که سراسر شوق از تو نوشتن بود...

بعد از مرگم تو حتی قبرم را نخواهی شناخت...

.تویی که حتی روی قبرم از تو نوشتم...

.نوشتم:"دوستت دارم"

و

نوشتم:"تو نیز دوستم بدار"

بعد از مرگم تو در بی خبری خواهی بود....

روزی به خاک بر می گردم

سال هاست مرده ام و فراموش شده ام...

روزی که ره گذری غریبه

گردنبندی روی زمین پیدا خواهد کرد که نام تو روی آن حک شده است...

ناگزیر گردنبند را خاک خواهد کرد...

قبر را روی آن قرار خواهد داد...

روی تپه ای که دور از شهر است

و تو حتی در خیالت هم آن تپه را تصور نخواهی کرد...

آن روز هوا بارانی ست و من می ترسم

که مبادا تو در جایی باشی که خیس شوی و چتری در دستانت نباشد...

.من که به باران و خیس شدن از آن عادت کرده ام... .

به راستی بعد از مرگم فراموش خواهم شد...

بعد از مرگم چه کسی

فانوس به دست بر سر قبرم برایم فاتحه می خواند؟


بعد از مرگم چه کسی

با اشک چشمانش غبار بر قبرم را می شوید؟

بعد از مرگم چه کسی

گیتار به دست آوازه رفتنم را می خواند؟

بعد از مرگم چه کسی

برای نبودنم بی تاب و نا آرام میشود؟

بعد از مرگم چه کسی

به یاده سوختن دلم لحظه ای یاد می کند مرا؟

بعد از مرگم چه کسی … ؟!