تاریخچه تاسیس وزارت فرهنگ و ادب
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
با درود به روح فردوسی بزرگ که سایه اش تا ابد بر زبان و فرهنگ فارسی گسترش و امتداد خواهد داشت که اگر امروز از زبان فارسی چیزی مانده فقط و فقط بخاطر زحمت و دلسوزی اوست و جانفشانیش.
و سلام بر حافظ و سعدی که شیرینی زبان فارسی را به کام تمام ایرانیان و ایرانی دوستان جهان ریختند و این شهد را تقدیم جهانیان نمودند تا در طول تاریخ به ادبیات غنی ایران زمین ببالیم و افتخار کنیم
و سلامی به تمامی شاعران و نویسندگان وخطبای گرانقدر این سرزمین از گذشته تا حال که فقط با قلم خویش از دل مهربانشان مایه گذاشتند تا ما و شما هویتی مستقل و فرهنگی سرشار از مهر و عاطفه داشته باشیم.
دوستان و هموطنان عزیز هر قوم و ملتی که بخواهد در دنیا تاثیر گذار باشد باید دارای زبانی شیوا و ادبیاتی غنی باشد تا بتواند فرهنگ و تمدن خویش را تقدیم دیگر ملل کند و اینجاست که مرزها در هم میشکند و فقط و فقط تاثیرگذارترین و غنی ترین فرهنگ تمامی عرصه ها و قلل را فتح خواهد کرد و باقی خواهد ماند
مهربانان امروز ملتی که هویت نداشته باشد با اولین گرداب و اولین هجمه، بساطش جمع میگردد و حتی خاطره ای کم رنگ هم از آن برجای نخواهد ماند و اینجاست که رسالت اهل قلم نمودار میشود و ارزش قلم پدیدار...
در این راستا و در نیل به این هدف والا به درخواست دولت ایران در تاریخ 20/اردیبهشت/1388 لایحه ای به مجلس ارائه شد مبنی بر ایجاد وزارت خانه ای به نام وزارت فرهنگ ، با هدف پاسداشت زبان فارسی و کنترل گویش زبان گفتاری و نوشتاری ایران
که بعد از گفتگوها و اعلام نظر مجلسیان محترم این لایحه با 10 رای موافق، 2 رای ممتنع و 1 رای مخالف تصویب شد و این وزارت با نام وزارت فرهنگ در ارگی به نام فرهنگستان مستقر گردید و با ایجاد روزنامه رسمی ادبستان در تاریخ 23/اردیبشهت/1388 مصادف با روز 539 آرپابلیکی فعالیت خود را آغاز نمود.
محور فعالیتهای این وزارتخانه شامل:
نظارت ادبی و گویشی بر آرتیکلها و روزنامه های منتشره در ایران
شناسایی و پرورش نویسندگان خلاق و با استعداد این کشور عزیز
قدردانی از نویسندگان آرتیکلها و روزنامه ها بصورت پاداش یا جوائز
ایجاد عزم ملی برای دفاع از ارزشهای ادبی و فرهنگی تمدن عظیم ایران بزرگ
لازم به ذکر است که این وزارت هیچ نظارتی بر محتوای روزنامه ها نخواهد داشت تا فضای آزاد مطبوعاتی خدشه دار نشود و فقط در زمینه ادبیات و درست نویسی آن هم در حد نظارت و با دادن پیغامهای دوستانه و راهنمایی می باشد که تمام این مراحل بصورت پیغامهای خصوصی به نویسندگان ارائه خواهد شد به دور از تمامی تضاربات سیاسی، حزبی، فکری و قومی.
طبق قانون، در ایران روزنامه ها و نویسندگان آزادند هر آنچه صلاح بدانند و بخواهند و با هر ادبیات فرهنگی و قومی مختص خودشان صحبت و مقاله بدهند و کسی حق دخالت در شؤن آنها را ندارد.
پس این وزارت با تایید این قانون فقط و فقط در زمینه مسائل ادبی و نوشتاری تذکرهای لازم را خواهد داد آن هم بصورت کاملا خصوصی و قبول یا رد این مهم و تصمیم نهایی با نویسنده روزنامه خواهد بود و هیچگونه اجباری در قبال پیشنهادات وزارت بر نویسندگان مترتب نخواهد بود.
در انتها از تمامی عزیزانی که دلسوز فرهنگ و زبان ملی کشورمان هستند تقاضا میشود مخلصانه و صادقانه با برادران و خواهران خویش در این وزارت همکاری نمایند.
کوچکترین فرزند این کشور عزیز
عباس میرزا
سرپرست وزارت فرهنگ و ادب
مورخ 23/اردیبهشت /1388
